.JPG)
Napisać, że Tydzień Biblijny w towarzystwie Zeszytu ćwiczeń do psalmów , br. Piotra Kwiatka OFMCap był dla mnie czasem dobrym, to jak nie napisać nic, bo nie wyraziłoby to mojej wdzięczności za te wszystkie godziny ze Słowem. Jak się okazało sama też bardzo potrzebowałam głębszego zanurzenia w Księdze Psalmów, nie mówiąc już o takim kreatywnym, kolorowym spojrzeniu, które jest mi bardzo bliskie. Psalm 1, który omawialiśmy, zgodnie z propozycją autora na pierwszy tydzień, choć wielokrotnie już przeze mnie czytany, przerabiany, dzięki różnym propozycjom rozważania go, pokazał mi wiele nowego, poruszył moje serce na nowo. Wielowymiarowo. Chciałabym zatem podsumować i jeszcze tutaj, na blogu, zostawić kilka słów na temat tego wspaniałego narzędzia, które jest bardzo pomocne w modlitwie Słowem.
.JPEG)
W niedzielę, 14 kwietnia, rozpoczął się XVI Ogólnopolski Tydzień Biblijny, któremu towarzyszy hasło: "Powołani do wspólnoty - komunii z Bogiem i bliźnimi w Kościele". Celem tej inicjatywy jest przypomnienie o ważności głoszenia słowa Bożego oraz podkreślenie znaczenia codziennej lektury oraz modlitwy Pismem Świętym. Tydzień Biblijny pogłębia świadomość znaczenia Biblii w naszym życiu i przygotowuje nas do karmienia się jej treścią. W tym czasie staramy się szczególnie pamiętać o lekturze Słowa, często biorąc udział na przykład w różnych ciekawych wyzwaniach inspirujących nas do pracy z biblijnym tekstem. Pytanie, jak zachęcić najmłodszych wiernych do sięgania po Pismo Święte? Na rynku wydawniczym nie brakuje wydań oraz pomocnych materiałów stworzonych z myślą o młodszych czytelnikach, mających na celu wprowadzenie dzieci w świat Biblii. Są to między innymi różne kolorowanki ze słowem Bożym, Biblia Audio, kolorowe książki z fragmentami z Pisma Świętego i ciekawymi grafikami, r
.JPG)
Gdy zapoznamy się z historiami Starego Testamentu łatwo zauważymy, że główną rolę w ważnych, przełomowych sytuacjach odgrywają mężczyźni. Często są oni wojownikami, władcami czy też prorokami, mającymi wpływ na dalsze biblijne losy. Dla współczesnych reprezentantów płci męskiej ich odwaga, oddanie, przemiana, gorliwość w modlitwie mogą być prawdziwą inspiracją do zmiany swojego stylu życia. I chociaż historie kobiet, które możemy poznać dzięki lekturze Pisma Świętego, wydają się być mniej znane to na szczęście od pewnego czasu stają się odkrywane na nowo, analizowane, badane, by pokazać nam, że nie były one w tamtych czasach jedynie niemymi świadkami wydarzeń, a nie raz ratowały swój naród przed zagładą, wykazując się sprytem, cierpliwością, pokorą, mądrością, przebojowością. Starotestamentalne kobiece postacie biblijne nie przemknęły niezauważone między innymi pani Irenie Neumueler, teolog, mentorce wspierającej kobiety w odkrywaniu swej tożsamości, piękna, godności, która w fascynują
.JPG)
W czasie Wielkiego Postu, podczas lektury różnych rozważań, często trafiałam na myśl, że każdy z nas ma swoją Golgotę, drogę, po której wspina się pod górę ze swoim krzyżem, brzemieniem, trudnością. W życiu przecież nie zawsze wszystko dzieje się tak, jakbyśmy tego chcieli. Są choroby, fizyczne i psychiczne cierpienia, trudne relacje, praca, która nie jest spełnieniem naszych marzeń albo w ogóle jej brak, problemy w domu, małżeństwie, nieumiejętność komunikacji, która doprowadza do frustracji, z czym na dłuższą metę ciężko jest zdrowo funkcjonować. Przeżywamy i doświadczamy każdego dnia sytuacje, które moglibyśmy ocenić, jako te bez wyjścia, bez rozwiązania, po prostu, beznadziejne. Słowo Boże zachęca nas jednak, abyśmy w takim miejscu długo nie tkwili. Jest iskrą, światłem w ciemności, by szukać wyjścia, zacząć od nowa, niezależnie od tego w jak trudnym położeniu się teraz znajdujemy. Do tego także w swojej książce Wyjść, aby osiągnąć cel. Daj się zaskoczyć Bożemu Słowu zachęca nas
Wspinamy się dalej po drabinie Bożej miłości, przedzierając się przez kolejne komnaty duchowych doświadczeń na podstawie książki Twierdza wewnętrzna, św. Teresy od Jezusa. Jesteśmy już w mieszkaniu czwartym, a zatem w połowie drogi. Byliśmy wytrwali, poznawaliśmy siebie, porządkowaliśmy, szukaliśmy Boga. Teraz my możemy chwilę odpocząć, a On może poszukać nas. To czas dla nas, by po prostu doświadczyć tego, jak dobry jest Pan. I chociaż wciąż mamy wiele trudności, a nawet kryzysów, to w mieszkaniu czwartym następuje moment, w którym Bóg przyjaźń z człowiekiem bierze w swoje ręce. Widzimy to Jego działanie w naszej codzienności - w modlitwie, skupieniu, pokoju serca. Bóg niczym źródło bije w duszy czwartomieszkaniowca.
.JPG)
Modlitwa Ojcze Nasz , zwana także Modlitwą Pańską , jest jednym z najważniejszych i najbardziej rozpoznawalnych tekstów w tradycji chrześcijańskiej. Według Nowego Testamentu modlitwy tej nauczył nas sam Jezus Chrystus, o czym dokładnie przeczytamy w Ewangelii według św. Mateusza (Mt 6, 9-13) i Ewangelii według św. Łukasza (Łk 11, 2-4). Modlitwa ta obejmuje nie tylko prośby o potrzeby duchowe czy materialne, ale przede wszystkim gotowość przyjęcia i wykonania Bożej woli oraz wyznanie naszej wiary. Każde zdanie Ojcze nasz ma głębokie znaczenie, wskazujące na podstawowe i fundamentalne nauki oraz zasady, którymi powinien żyć każdy chrześcijanin. Modlitwy Pańskiej uczyliśmy się będąc małymi dziećmi, teraz my uczymy zapewne słów tej modlitwy nasze pociechy. A ponieważ jej tekst jest nam bardzo dobrze znany, często mówimy go automatycznie, bez większego namysłu i zastanowienia się nad znaczeniem każdej jego linijki. Zwracał na to uwagę także Prymas Wyszyński, mówiąc, że na ogół Ojcze nasz
Za nami już pierwsze kroki wejścia do zamku, które polegały z rozpoczęciem tej podróży poprzez poznanie i przyjęcie siebie, bycie tym, kim prawdziwie jesteśmy, bez ubierania masek i w końcu budowanie relacji z Bogiem i drugim człowiekiem. Idziemy krok dalej w naszej Twierdzy , coraz bardziej do wewnątrz. Dochodzimy do trzeciego mieszkania, w którym spotyka nas... niemiła niespodzianka, a dokładniej walka. Choć wydawać by się mogło, że po przejściu z drugiego mieszkania do trzeciego będziemy mieć chwilę na odpoczynku, pokoju i zwycięstwa to niestety nic z tego. Jeśli chcemy żyć i być musimy dać z siebie wszystko, co związane jest z wysiłkiem. W tym miejscu ascetyka zaczyna spotykać się z mistyką. Wciąż jesteśmy na etapie kształtowania naszego życia religijnego zgodnie z własnymi pobudkami, skojarzeniami, jakimiś wygodnym też dla nas spojrzeniem, ale Bóg zaczyna powoli przejmować inicjatywę, dokonując oczyszczeń naszych władz zmysłowych, co daje nam poczucie, że nasz wcześniejszy kierune
.JPG)
Ostatnio podczas rozmowy z przyjaciółką na temat Wielkiego Postu i postanowień na ten czas zwróciłyśmy uwagę na to, że często podejmujemy się różnych wyrzeczeń ograniczających przyjemności dnia codziennego, co oczywiście jest na pewno dużą lekcją charakteru, ale zastanawiałyśmy się czy zawsze za tym postem idzie jakaś konkretna, ważna intencja, czy może jednak tylko nadzieja na stracenie np. zbędnych kilogramów? Często na te czterdzieści dni odmawiamy sobie słodyczy, mięsa, kawy, alkoholu - czegoś, z czym każdego dnia się w nadmiarze zmagamy - ale pytanie czy pamiętamy o duchowym charakterze postu czy gdzieś z tyłu głowy mamy jednak to oczyszczenie ciała, zewnętrzność? Czy wraz z tymi wyrzeczeniami praktykujemy codzienną modlitwę? Czy staramy się bardziej angażować w dobre relacje, bo często nawalamy brakiem rozmowy, nie umiejętnością słuchania, zbyt szybką oceną? Czy nie jesteśmy w konflikcie? Czy nie obgadujemy za plecami drugiego człowieka, zazdroszcząc mu w głębi serca jakiejś rzec
.JPG)
W styczniu na kanale Blisko Rahamim ruszył piękny, bardzo potrzebny projekt - "Zeszyty Miłości Pełne" - polegający na wspólnym czytaniu Dzienniczka św. s. Faustyny Kowalskiej oraz omawianiu i rozważaniu tych treści w odniesieniu do naszego życia. Podcast prowadzi s. Gaudia Skass oraz pojawiający się co jakiś czas goście, którzy dzielą się swoim spojrzeniem, wiedzą, doświadczeniem. Lektura Dzienniczka , myślę, że osobistych dzienników duchowych w ogóle, wymaga od nas skupienia, ciszy, jakiejś motywacji, zapału. Dobrze więc, że mamy szansę poznawać zapiski św. Faustyny z tak ciekawym komentarzem, bo po prostu możemy lepiej poznać i zrozumieć to, co działo się w jej codzienności. Natomiast, dzięki takim książkom jak W szkole Bożego miłosierdzia , ks. Józefa Pochwata MS, możemy też każdego dnia sięgać po rozważania pomagające odkrywać nam drogi prawdziwego i pełnego życia, które jest w miłosiernym Jezusie. Codziennik ten oparty jest na fragmentach Dzienniczka św. s. Faustyny Ko
.JPEG)
Św. Weronika jest postacią dobrze znaną z szóstej stacji drogi krzyżowej, choć prawdę mówiąc, owiana jest pewną tajemnicą. W Piśmie Świętym nie znajdziemy o niej żadnej wzmianki. Ewangelia także nic nie mówi o tej kobiecie, a jednak to właśnie ona była obecna podczas ostatniej drogi Jezusa na Golgotę. To właśnie św. Weronika, nie zważając na strażników, miała podejść do Chrystusa i chustą otrzeć z Jego twarzy pot i krew. Na tkaninie miało odcisnąć się Oblicze Zbawiciela. Od tego czasu, a więc od dwóch tysięcy lat, mówi się o "niestworzonym przez człowieka" wizerunku Chrystusa, tak zwanej "Chuście Weroniki". Pytanie, co się z nią stało? Zgodnie z tradycją obecnie przechowywana jest w bazylice św. Piotra w Rzymie. Inna tradycja mówi, że chusta ze Świętym Obliczem znajduje się w sanktuarium w Manopello, małej wiosce w Abruzji. Paul Badde, niemiecki historyk, dziennikarz, autor książek z ogromnym wręcz zacięciem śledczym i zainteresowaniem postanowił zbadać tę sprawę, p
Twierdza wewnętrzna św. Teresy od Jezusa nie jest zamkiem przypominającym ten zaczarowany, do którego zmierzają rycerze, ani też ten "z krainy czarów" ze znanej nam literatury. Jak już wiemy z poprzednich wpisów, Twierdza , według hiszpańskiej mistyczki z Avila, jest symbolem o wielorakim znaczeniu. Przede wszystkim oznacza wnętrze człowieka, jego duszę, w której nieustannie toczy się walka, mająca na celu "realizację samego siebie oraz wezwania człowieka do transcendencji" (spotkania z Bogiem). Aby wejść do zamku, zatem do wnętrza naszej duszy, musieliśmy przejść przez bramę, która go/ją otacza i dojść do mieszkania pierwszego. Wiązało się to przedstawieniem siebie, poznaniem, nawróceniem, uznaniem swojej nędzy, tego, kim jesteśmy. Pokorne odkrywanie prawdy o nas samych - w Jego obecności. To nie oznacza jednak, że dalej nie będzie już pokus, zmagań z demonami. Kolejne mieszkanie to etap walki, ponieważ grzech wciąż czai się i zagraża. Drugie mieszkanie jest prze
Św. Teresa od Jezusa w swoim dziele mówi, że każdy człowiek jest jak "twierdza", której wnętrzem jest dusza. O tym, że jest ona otoczona bramą, wspominaliśmy przy okazji prologu tydzień temu. Dziś zwracamy uwagę na drzwi wejściowe do zamku, które są modlitwą. Pierwsze kroki modlitwy to poznanie samego siebie - jak możemy przeczytać w krótkim komentarzu do tego tekstu - "uświadomienie sobie własnej godności, rozwinięcie poczucie Boga i poczucia grzechu oraz odzyskanie wrażliwości na wymiar duchowy" . Mówiąc krótko i zrozumiale: troska o własne wnętrze, zadbanie o wewnętrzne życie w jego wymiarze psychicznym i duchowym.
.png)
W ostatnim czasie ponownie rozpoczęłam lekturę Twierdzy wewnętrznej, św. Teresy od Jezusa. To, co szczególnie zachwyca mnie w tym niezwykłym dziele to przede wszystkim cel, w którym zostało ono spisane. Św. Teresa pragnęła, by każdy, kto zanurzy się w tajemnice zamku wewnętrznego duszy zapragnął zrozumieć to, co w nim się dzieje, ale też to, co dzieje się wokół niego. Próba nasłuchiwania siebie, zwłaszcza w dzisiejszym świecie, gdy wszystko do nas krzyczy, może wydawać się abstrakcyjna, niedzisiejsza. Może nawet niemożliwa? I nie, nie chodzi tu zupełnie o ucieczkę przed światem, w którym przecież musimy jakoś żyć, a właśnie próbę zrozumienia go bardziej. I wcale nie chodzi też o "jakieś: życie, ale takie najlepsze z możliwych, bo z Bogiem. By otworzyć się na Niego w Jezusie Chrystusie. Okres Wielkiego Postu jest czasem, który wyjątkowo też może nas do tego zmobilizować. Stąd pomysł, by przez najbliższy czas pojawiały się wpisy w odniesieniu do Twerdzy wewnętrznej tej wielkiej ka
W ostatnim czasie otworzyłam się na przyswajanie treści nie tylko w formie papierowych książek, które oczywiście są najbliższe mojemu czytelniczemu sercu, ale także wkręciłam się w dostępne do czytania/słuchania opcje elektroniczne. Odkąd przeprosiłam się z czytnikiem, na co też z pewnością miała wpływ wymiana sprzętu na naprawdę godny polecenia model (dziękuję Gwiazdko!), czytanie ebooków czy też słuchanie audiobooków, sprawia mi ogromną frajdę. A już najbardziej ta szybka dostępność książek, które w kilka minut mogą znaleźć się na wirtualnej półce oraz lekkość czytnika czy też telefonu, mieszczących się w torebce, a więc, często wędrujących wszędzie razem ze mną. O ile z opcją czytania ebooków miałam już wcześniejsze doświadczenie, to audiobooki są jednak czymś zupełnie nowym dla mnie, bo mam chyba dość mocno wymagające "ucho", czułe na barwę głosu lektora. Jeśli coś mi nie pasuje - nie mam skrupułów i nie słucham. Tak samo mam z filmami. Jeśli podkład głosowy mi nie pasuje
.JPG)
Najczęściej zupełnie niespodziewany impuls - słowa drugiego człowieka, dźwięk, muzyka, kolejna przeczytana książka, która porusza nasze serce - stają się inspiracją do tego, by zrobić kolejny (właściwy) krok do przodu. A ten może być z kolei początkiem przygody zbliżającej nas do spełnienia marzeń. Piękne słowa, wypowiedziane przez pewnego ogrodnika, zainspirowały Magdalenę Witkiewicz do napisania powieści znanej już od wielu lat na rynku wydawniczym, Czereśnie zawsze muszą być dwie . Zosia Krasnopolska, główna bohaterka książki, idąc z kolei pewnego dnia na wagary, nie miała pojęcia, że właśnie to wydarzenie odmieni jej życie na zawsze. Spontaniczne decyzje, pozornie nic nieznaczące, błahe, mogą sporo namieszać w naszej codzienności. Nie tylko w kontekście obowiązków, pasji, zadań, które musimy w rezultacie wykonać, ale przede wszystkim w odniesieniu do naszego serca, do którego może zapukać to najważniejsze uczucie na świecie. Miłość.
.JPEG)
Doświadczenia, obserwacje, lektura dobrych książek, rozmowy. Owocem ostatnich cichych aktywności jest ten wpis, który jak jeszcze wczoraj myślałam, nazwę po prostu podsumowaniem pewnych przemyśleń. Dziś - trochę felieton, trochę polecenie książki. Pochylam się nieco nad tematem dzisiejszego pędu w social mediach, powielaniu treści, pomysłów, poznawaniu siebie. A co najważniejsze - wspominam o tym, byśmy w końcu mieli odwagę i dojrzeli do tego, by zobaczyć siebie oczami Boga. I po prostu - odważnie byli sobą, nawet jeśli skutkowałoby to czasem niewygodnym spacerem pod prąd.
.JPG)
"Nie jest dobrze, by człowiek był sam" . Już na samym początku Księgi Rodzaju przeczytamy te ważne słowa, które przypominają nam o tym, że jesteśmy stworzeni do relacji. Tak! Ja, ty, twoja przyjaciółka, mąż, rodzice, nieznajoma, przechodząca obok na ulicy - każdy człowiek w zamyśle Boga, stworzony został dla innych ludzi. Przyjaźń, miłość, rozmowy, uśmiech, wysłuchanie, a co za tym idzie, poczucie bezpieczeństwa. To wszystko może nam dać tylko obecność i bliskość drugiej osoby. W każdej relacji zdarzają się jednak nieporozumienia, zranienia, a nawet kłótnie. Ba! Często tkwimy też w znajomościach, które są dla nas toksyczne, co wymaga od nas albo konkretnego stawiania granic albo zdecydowanej separacji. Co na temat budowania przyjaźni mówi nam Biblia? Czy każdą relację można uzdrowić? Jak samotność zastąpić wspólnotą? Jennie Allen, autorka bestsellerowej publikacji, Uwolnij głowę , w swojej najnowszej książce zachęca nas do tego, abyśmy zobaczyli zdrowe relacje oczami Boga i
.JPG)
Czy kiedykolwiek powiedziałabym, że sięgnę po dzieła Tolkiena inne niż Hobbit , którego czytałam już w podstawówce i na długie lata odłożyłam na półkę? Czy spodziewałabym się po sobie, że uwalniając się od nadmiaru prawie dwustu książek w mojej biblioteczce wymienie je właśnie na zaledwie kilka publikacji Pisarza Stulecia? Przecież za każdym razem, widząc kątem oka kilka scen Władcy Pierścieni w telewizji , od razu komunikowałam z daleka: "Przełączcie te zmyślanki!" . Odpowiedź jest prosta: zupełnie bym się tego po sobie nie spodziewała! Jednak po nitce do kłębka! Obiecałam sobie częściej sięgać po biografie wielkich pisarzy i tak, pewnego dnia w moje ręce trafiło dzieło Carpentera , które jak czytałam, przez długie lata było trudno dostępne niczym Święty Graal. Miałam podczytywać tę książkę w tak zwanym międzyczasie, a jednak z każdą stroną byłam coraz bardziej zauroczona postacią brytyjskiego pisarza, profesora filologii klasycznej i literatury staroangielskiej. Co zatem na
.JPEG)
.JPEG)