Po lekturze "Picie w zachwycie", Pawła Cwynara, miałam ochotę na więcej. Więcej jego twórczości, więcej historii życia, wywiadów, wypowiedzi. Bardzo chciałam bliżej poznać tego autora, jego duchową przemianę, nawrócenie, które sprawiło, że stał się innym, lepszym człowiekiem. Myślę, że dzięki temu bardziej wrażliwie, refleksyjnie odczułam jego kolejną książkę (właściwie ona była jego debiutem literackim, ale ja czytałam ją w drugiej kolejności), "Wysłuchaj mnie, proszę". Po skończeniu tejże lektury pomyślałam sobie kolejny raz już w moim życiu, że potwierdza się jedna prosta rzecz: Bóg na każdego ma swój plan. I tak, jak po burzy wychodzi słońce, tak w przypadku autora, po zawirowaniach w życiu przyszedł czas na spokój, ukojenie i pasję. A to ostatnie wychodzi mu naprawdę nieźle, bo powieść jest bardzo dobra, pouczająca, skłaniająca do przeanalizowania własnego życia, wyciągnięcia wniosków. Wzloty, upadki, choroba, ból, cierpienie, ale też radość i cierpliwa, łaska
.JPEG)
.JPEG)